Καλώς ήλθατε στην ιστοσελίδα μας 

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΚΕΡΙΟΥ 

Πριν από τον Edison και για εκατοντάδες χρόνια,  το κερί ήταν ο ένας από τους συντρόφους των ανθρώπων που είχαν αρνηθεί το δεδομένο «μόλις πέσει το σκοτάδι πάμε για ύπνο» και ήθελαν να ζουν, να εργάζονται, να μελετούν  και να μετακινούνται κατά τη διάρκεια της νύχτας. Μεγάλοι του ανταγωνιστές ήταν βέβαια το πανάρχαιο λυχνάρι,

ο πυρσός, και, μετά τον δέκατο ένατο αιώνα, η λάμπα πετρελαίου και τα φανάρια με το γκάζι. Το κερί χωρίς το φυτίλι χρησιμοποιήθηκε από τον άνθρωπο εδώ και πέντε περίπου χιλιάδες χρόνια . Εικάζεται ότι τα πρώτα κεριά δημιουργήθηκαν από τους αρχαίους Αιγυπτίους οι οποίοι χρησιμοποιούσαν πυρσούς από καλάμια που τα βούταγαν σε λίπος. Οι  κατασκευές όμως αυτές  δεν είχαν φυτίλι για να μπορούμε να τις θεωρήσουμε κεριά. 

Η κηροπλαστική,  σαν ξεχωριστός κλάδος τέχνης και όχι σαν παραγωγή φωτισμού, ήταν γνωστή στους Αιγυπτίους, στους Πέρσες, στους Ετρούσκους και στους Έλληνες. Στην Ελλάδα, οι κηροτέχνες έφτιαχναν ανθρώπινα ομοιώματα,  στέφανα και  άνθη τα οποία χρησιμοποιούσαν σε θρησκευτικές γιορτές.

ΦΤΙΑΞΤΕ ΤΟ ''ΔΙΚΟ''ΣΑΣ ΚΕΡΙ ΜΕ ΤΗΝ ΕΠΩΝΥΜΙΑ ΤΟΥ ΚΑΤΑΣΤΗΜΑΤΟΣ ΣΑΣ!!!!!!

Του μέλλοντος η μέρες στέκοντ’ εμπροστά μας
σα μια σειρά κεράκια αναμένα —
χρυσά, ζεστά, και ζωηρά κεράκια.

Η περασμένες μέρες πίσω μένουν,
μια θλιβερή γραμμή κεριών σβυσμένων·
τα πιο κοντά βγάζουν καπνόν ακόμη,
κρύα κεριά, λυωμένα, και κυρτά.

Δεν θέλω να τα βλέπω· με λυπεί η μορφή των,
και με λυπεί το πρώτο φως των να θυμούμαι.
Εμπρός κυττάζω τ’ αναμένα μου κεριά.

Δεν θέλω να γυρίσω να μη διω και φρίξω
τι γρήγορα που η σκοτεινή γραμμή μακραίνει,
τι γρήγορα που τα σβυστά κεριά πληθαίνουν.